Abstract
Ang buhay ng toa ay daynamiko. Pati ang kaniyang gusting gawin sa buhay ay iba’t iba. Mahirap masabi kung ano ba talaga ang makakapagpaligaya sa isang tao. Subalit, sa paghahanap ng tao ng makapagpapaliga sa buhay, hindi niya maiiwan at makakalimutan ang kaniyang pagkatao. Hindi niya maiiwasan ang kaniyang sarili-ang kaniyang sarili na siya palang susi ng tunay na kaligayahan na kaniyang hinahanap.
Ang KANI-KANIIYANG CHORUS ay tungkol sa tatlong sensyonista. Patuloy ang kanilang paghahanap ng kalihayahan at kasaganaan sa buhay, ngunit hindi nila maiwasana ang kanilang hilig at galling sa pagkanta. Hindi man sila makilala at mapalakpakan ng kanilang mga tagapakinig, sila ay pumasok sa mahulong industriya ng musika bilang mga sesyonista o session singers. Nais maipakita ng dokumentaryong ito na ang kaligayahan ng tao ay nagsisimula sa sariling kakayanan, paniniwala at talent, at hindi lamang sa pera at sa kasikatan.
